Przecież upadek gospodarczy zawsze dawał impuls dla dojścia do władzy skrajnych ugrupowań. Najlepsze przykłady to chyba upadek gospodarczy carskiej Rosji i dojście do władzy Bolszewików, czy tez upadek gospodarczy Republiki Weimarskiej i dojście do władzy Nazistów. Przecież amerykański „cud” gospodarczy polegał na rabunku i ekstremalnym wyzysku: najpierw Indian (zabranie im ich ich ziemi przez europejskich kolonizatorów) i Murzynów (ich niewolnicza praca na plantacjach południa USA) a później na kapitalistycznej eksploatacji biednych imigrantów: najpierwej z Europy (w tym sporo z Polski) a obecnie także i z tzw. III świata. Ale że Ameryka nie ma już „Dzikiego Zachodu” do podboju, to skończyły się w niej rezerwy, które pozwoliły na ten, jakże spektakularny, wzrost potęgi gospodarczej USA w XIX wieku i na początku XX.
Jak to dawno temu zauważył prof. J.K. Galbraith, normalnie jest tak, że pod uprawą są najlepsze gleby i wydobywa się surowce mineralne z najbardziej dostępnych, płytko leżących złóż, a tylko w okresach dużego popytu na żywność włącza się pod uprawę tereny marginalne, z gorszą jakością gleby, a więc mniej wydajne i podobnie jest też z kopalinami. Natomiast w XIX-wiecznych USA było na odwrót – praktycznie każdy nowy kawałek ziemi wzięty pod uprawę przez europejskich kolonizatorów miał wydajność większą niż te, które były już pod uprawą i podobnie było z kopalinami (na początku w Texasie czy też innej Oklahomie, to wystarczyło wsadzić kij do ziemi, aby trysnęła z niej ropa), a więc funkcjonowało w XIX-wiecznych USA nie prawo malejącej wydajności marginalnej ziemi, a prawo rosnącej wydajności marginalnej ziemi, co oczywiście przyczyniło się do bardzo wówczas szybkiego wzrostu gospodarki USA. Ale to był oczywiście wzrost wynikający z kradzieży mienia należącego do Indian – analogia do złodzieja, który bogaci się kradnąc cudzą własność.
Dodaj komentarz